U Beogradu je danas, 30. juna, preminula Borka Pavićević, dramaturginja, direktorica Centra za kulturnu dekontaminaciju i jedna od najvažnijih aktivistkinja protiv nacionalističkog ludila na našim prostorima.
Borka Pavićević: Ja ne verujem, ja znam!
Rođena je 1947. godine u Kotoru, a dramaturgiju je diplomirala 1971. godine na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu, gdje je i magistrirala 1976. godine sa tezom Neorealistička drama u Srbiji između dva rata.
U Ateljeu 212, u dramaturškom odjeljenju, radila je 10 godina (1970-1981.), i u BITEF-u 20 godina. Dramaturginja je bila u pozorištima u Zenici, Splitu, Skoplju, Ljubljani, Subotici i Beogradu (1978-1991). Osnivačica teatra Nova osećajnost u staroj beogradskoj Pivari (1981). Učesnica pokreta KPGT (Kazalište, pozorište, gledališče, teatar, 1984-1991.). Umjetnička direktorica Beogradskog dramskog pozorišta, smijenjena zbog političkog i javnog djelovanja (1993). Učesnica je Civilnog pokreta otpora (1991). Članica Beogradskog kruga, udruženja slobodnih intelektualaca, od osnivanja.
Osnivačica i direktorica Centra za kulturnu dekontaminaciju u Beogradu (od 1994. godine), Pavićević je pisala kolumne u časopisu Susret, zatim sedmičniku Vreme, od njegovog osnivanja, i u dnevnom listu Danas. Objavila je tri zbirke eseja: „Na ex – Postdejtonska moda“ (Novi Pazar, 1998), „Moda“ (Beograd, 1994) i „Glava u torbi“ (Beograd, 2017) – kao i tekstove u mnogobrojnim časopisima, zbornicima, dnevnim i sedmičnim novinama.
Od 1991. godine učestvovala je u mnogobrojnim antiratnim akcijama u Beogradu i drugim jugoslovenskim gradovima, u saradnji sa jugoslovenskim organizacijama koje su se zalagale za demokratizaciju i razvoj civilnog društva u Srbiji i regionu.
Dobitnica je nagrade Hirošima fondacije za mir i kulturu 2004; nagrade Ruts Evropske kulturne fondacije za 2009. godinu, nagrade Osvajanje slobode koju dodjeljuje fond Maja Maršićević Tasić 2005. godine, i nositeljica je Ordena legije časti Republike Francuske 2002. godine.
